සඳ මනමාලයි | Sanda Manamali

"අඩන්න එපා."ඔහු එහෙම කියන ගමන් ඈ දෑසේ දඟලන කඳුලු පොට්ටු සිය ඇඟිලිවලින් පොඩිකර දැමුවේය.පිසින්නට පිසින්නට ඒ කඳුළු අලුත් විය.ඔහු ඒ නෙත් වැසෙන්නට සිය ලවන් තියා තද කළේය.තද කරගෙනම සිටියේය.ඔහුටත් නොදැනීම ඔහු ඇගේ වූවනම සිය බමර ලවන් තුඩු පහසට නතු කර ගත්තේ ටිකින් ටිකය.මත බඹරිඳු තුරුල්ලේ බඹරියටත් සිය සීමාවන් අමතක විය.....